Birleşti akreple yelkovan…
Tutamadığın an…
Yakalayamadığın zaman…
Öylece geçti…
Hızlıca bitti…
Bir tel beyaz saç oluverdi…
Çizgileri olan yüze dönüşüverdi…
……..
“Merhaba Zaman” demeye başladım bu ara.…
Hani emzirirsin de 1 saat uykuya hasret kalırsın ya…
İşte tam da bu noktada yeniden tanıştık sanki zamanla…
Gerçekten de çok hızlı geçiyormuş…
İşteki zamandan, evdeki zamandan çok çok daha hızlı…
Günleri karıştırdığın…
Saatlerde kaybolduğun…
Bunu da mı yapacaktım diye, unuttuğun…
…..
Önce emziriyorsun…
Sonra gaz çıkarıyorsun…
Sonra bez değişiyorsun…
2 saat sonra acıkması gereken bebiş, ağzıyla başlıyor aramaya….
“Anneciğim daha yeni verdim desen de” o sana zamanın ne kadar hızlı geçtiğini hatırlatıyor…
Bitiyor 2 saat…
Akreple yelkovan; döndükçe dönüyor…
Tik toklar havada uçuyor…
……
Gerçekten de geçiyor zaman…
Uyumadığın her bir vakitte…
Aldığın her nefeste…
Öylece… Hızlı hızlı…
Ne yaptım ki dercesine…
Ya da neleri yapamadım….
…..
Yapmak istediklerini şimdi yap…
Sonrası geçiyor, an geri gelmiyor….
Bana da öyle sana da…
Bu ara ülke gündeminden uzakta, bebekle yaşadığımız zamanda…
Merhaba Zaman…