Meleklerimizi sonsuzluğa uğurladık.
Onların ardından tuttuğumuz yasımız ülke çapında sürüyor.
Ve bu yas ortamından çıkmak çok da kolay olmayacak.
Bu acıyı dindirecek bir kelime hiçbir dilde yok.
Zaten dinmeyecek.
Sadece bizler bu acı ile yaşamayı öğreneceğiz.
Geride bir hafta kaldı.
Geçtiğimiz hafta toplum olarak tek yürek tek nefes olmuştuk.
Umutluyduk.
O enkazdan çıkacak canlarımızı bekliyorduk.
Ama olmadı maalesef.
Umutlarımız İsias otelin enkazında gömülü kaldı.
Şimdi ikinci haftadayız.
Ve toplum olarak bir kez daha tek nefes tek yürek haldeyiz.
Bu sefer bize bunu yapanların peşine düştük.
Sorumlular gereken cezayı almadan da vazgeçmeyeceğiz.
Bundan kimsenin şüphesi olmasın.
Bu yöndeki toplumsal kararlılığımız hat safhada.
Gördüğüm kadarıyla siyaset de bunun idrakında.
Bakanlar kurulu bir haftadır toplumsal kararlar üretmekte.
Bu çok önemli bir nokta.
Buna sahip çıkmalıyız.
Şimdi tam zamanı.
Yaşadığımız felaketin bizleri taşıdığı toplumsal psikolojiyi olumluya çevirmeliyiz.
Alacağımız kararlarla içinde bulunduğumuz her türlü sıkıntıyı aşmamız mümkün.
Bunu yapmalıyız..
Çünkü bunu meleklerimize borçluyuz...
Ve bu borcu ödeyeceğiz..