TDP’yi bugüne kadar çok kez konu ettim.
Konu yapmam TDP’yi ciddiye almamdı.
Ama büyük olasılık bu son TDP makalem.
Çünkü bu makale bir nevi su selası olsun.
Ölmüşün arkasından konuşulmaz belki ama.
Naçar, konuşacağız.
*****
Bir zamanların TKP’sinin mirasını yediler.
Yeme de değil, tükettiler.
Pirilli kadar kalmalarına rağmen ciddi isimler çıktı.
Bu isimler Cumhurbaşkanı oldu, belediye başkanı oldu.
Ama bugün elde ne var?
Gulliri.
Sıfır.
Neden peki?
Bir kere entrikacıydılar.
Hala öyleler.
Sanki her seçim iktidardaymışcasına adam kesmeler, biçmeler.
Be haline bak nesin ki adam biçiyorsun!
Osun.
Yaptılar!
Yaptılar da ne oldular!
Bir halt olamadıkları ortada.
*****
%5lik barajda boğuldular.
Böyyüükk genel başkanları Cemal Özyiğit ile.
Siyasetin ordinaryüsü idi o zat.
Baf sakızı gibi çiğnedi TDP’yi.
Neyse en azından mahalleye koşturdu seçim ertesi.
E peki şimdi ne haldeler?
Vallahi bilen yok.
Gurdisleniyorlardır bişeylerle de duyan yok.
E neden duymuyoruz?
Çünkü siyaseten artık mefta oldular.
Ha bundan sonra bişey olur mu?
E ölü gözünden yaş gelirse olur.
Yani Türkçesi, olmaz.
Çünkü TDP diye bir parti kalmadı.
Dernek statüsü bile iltifat artık.
E bizde boşuna demedik ya su selası mahiyetli bir yazı bu diye.
Neyse cenazeyi de Akıncı kaldırır artık.