En büyük sorunlarımızdan bir tanesi de düşünmemek.
Neyi düşünmüyoruz..?
Doğru olanı görmek yerine doğru olmasını istediklerini görüyor, doğru olarak kabul ediyoruz… kabul etmekle de kalmıyoruz; kendi doğrularımızı başkalarına aşılamaya çalışıyoruz…
Tabii mutlak doğru diye bir şey yoktur ama başkalarının doğru olarak bildiği yanlışlarla yaşamak zorunda bırakılmak kadar zor bir dayatma, bir yaşam yoktur…
En büyük sorunlarımızdan bir tanesi de bencil bir yapıya sahip olmak…
Bencil yapıya sahibiz, hem de istenmeyecek kadar çok…
Niye diye düşünecek olursanız:
Aşikâr olanlardan bir tanesi; ekonomik durumu yerinde olan, hayatını idame edebilenlere bakıyorum…
Neden kendi karnımız tok olduğunda dışarıda açlıktan uyuyamayan insanları unutuyoruz..?
Neden sıcak yatağımızda, sıcak odamızda huzurlu bir yaşam sürüyoruz; soğuktan ölen insanların olduğunu bile bile..!
Neden!!!
A partisi B partisi hiçbiri önemli değil 4/5 yaşındaki çocuğun açlıktan ağlamasına sebep olacak kadar…
Hiçbiri önemli değil çocuk yaşta çalışmak zorunda olan; okuma sevinci, yaşama sevinci elinden alınmış olan bir çocuğun yaşamı kadar…
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın mantığıyla devam edersek o yılan günün birinde bizim de bir yerlerimizi sokar, burada veyahut öte tarafta…
Günü sözü:
Tolstoy:
Acı duyabiliyorsan canlısın.
Başkasının acısını duyabiliyorsan insansın…
