Dün rastladım Kıbrıs Türk Haber’de.
Lütfiye Özipek seslendirmiş.
Gidenlerimiz için.
Diken, diken oldu tüylerim.
“Kış ayazında kor ateşim” derken.
Gözüm ıslandı.
“Günün minesi soldu” diye iç çekerken.
Acının devam ettiğini.
Kederin büyüklüğünü.
Matemin sürdüğünü tekrar idrak ettim.
İyi ki söylemiş Lütfiye dedim.
*****
Yarası Saklım’ı şarkı zannedersiniz.
Ama ağıttır.
Sezen’in gidene yaktığı bir ağıt.
Destansıdır, şarkıdan ötedir.
*****
Unutmak lafı anlamsız.
Elbette unutmayacağız.
Ama unutmamak “vah, vah” demek değil.
Herkes kendi elinden geleni yapacak.
Lütfiye ağıt yakacak.
Derviş yazacak.
Hasan bürokrasiyi motive edecek.
Hüseyin hak arama yolu açacak.
İmece usulü.
Bu acıya ancak böyle merhem sürebileceğiz.
*****
Lütfiye’nin sesi ilk kez beni bu denli etkiledi.
İlk kez bir sesin şarkı söylerken ağladığını hissettim.
Bu güzel ağıt için.
Gidenlerimiz için.
Teşekkürler Lütfiye.
