Meclis’ta deprem konusunda komiteler tesis edilmesine yönelik uzlaşının ertesinde bunun son derece önemli bir aşama olduğunu yazmıştım.

Komitelerin işlev ve alacakları sonuçlar kadar siyasetimizin uzlaşı kültürünü yakalamış olması son derece önemliydi.

Ama ne yazık ki üzerinden kısa bir süre geçmiş olmasına rağmen komiteler konusu akamete uğradı.

Özellikle, fon oluşturulması için çalışan komitede işler sarpa sardı ve dün itibarıyla ana muhalefet CTP bu komiteden çekildi.

Siyaseten nedenleri elbette vardır.

Ama ülkenin içerisinde bulunduğu moral ve psikoloji açısından bu kararı yadırgadım.

Uzlaşı kültürü en fazla ihtiyacımız olan bir şey iken ve bunu ucundan da olsa yakalamışken bu kadar kolay feda etmemeliydik.

Son derece üzücü.

Üzüldüm...

Keşke CTP bunu yapmak yerine komitede olmaya devam etseydi.

Sonuçta elbette yüzde yüz onların istediği bir şekil ortaya çıkmayacaktı.

Zaten bunun olması hiç kimse açısından da mümkün değil.

Burada hedef, toplum çıkarları çerçevesinde asgari müştereklerde buluşmaktı.

Ama olmadı.

CTP önce komitede kalmaya devam ederken alınacak kararlara imza atmama kararı aldı.

Ardından da komiteden tamamen çekildi.

Peki çekildi de ne oldu..?

Sadece komite lağvedildi.

Ama orada başlayan çalışma mutlaka tamamlanacak.

Çünkü büyük bir ihtiyaç...

Ve bu ihtiyaç için yapılması gereken de belli.

Çok da fazla bir seçeneğimiz yok...

Bu nedenle de hükümet söz konusu çalışmayı tamamlamak zorunda ve tamamlayacak.

Zaten belli bir aşamaya gelmiş olan çalışmanın geriye kalanı CTP’nin katkısı olmadan tamamlanacak.

CTP’ye meclis genel kurulunda kürsüye çıkıp konuşmak ve eleştirmek kalacak.

Sadece bu..

İstediklerini almış olacaklar mı, bilemem.

Ama kesin olarak bildiğim son derece önemli bir fırsatı kaçırdık.

Ülke olarak.

Tam bir tarihi fırsattı, yitirdik...